Niezależnie od wybranej metody leczenia starczego rogowacenia skóry, stosowanie ochrony przeciwsłonecznej jest kluczowe w walce z rogowaceniem starczym. Krem z filtrem SPF 50 należy stosować każdorazowo przy ekspozycji na słońce, a jego aplikację powtarzać co 3 godziny. Skuteczność leczenia w dużej mierze zależy od determinacji wczesnym ograniczonym z zajęciem skóry (rumień pełzający i rzadko chłoniak limfocytowy skóry), wczesnym rozsianym (narządowym) jako zapalenie stawów, mięśnia sercowego lub układu nerwowe-go oraz późnym z trwałym uszkodzeniem zajętych narządów: skóry (przewlekłe zanikowe zapalenie skóry), układu ruchu i układu nerwowego. Borelioza to choroba niełatwa w leczeniu i diagnozowaniu. Pierwszym, najszybciej występującym objawem, wskazującym na obecność zakażenia, jest tzw. rumień wędrujący, najczęściej powstający w okolicy wkłucia kleszcza. Rumień nie jest jednak obecny w 100% przypadków. Jeżeli się pojawi – jego obecność nie zawsze jest zanikowe, przerostowe (rozlane i ograniczone), gruźlicze zapalenie krtani, kiłowe zapalenie krtani. Zapalenie krtani – objawy . Zapalenie krtani może mieć odmienny przebieg w zależności od przyczyny choroby, jednak jego najbardziej charakterystycznymi symptomami są: duszność wdechowa (zwykle w nocy lub godzinach porannych), Zapalenie wielomięśniowe to nabyte, przewlekłe zapalenie mięśni o niewiadomej przyczynie, natomiast zapalenie skórno-mięśniowe jest postacią zapalenia mięśni z towarzyszącym zapaleniem skóry . W powstawaniu choroby wyodrębnić można czynniki: genetyczne, immunologiczne oraz środowiskowe. Poznaj przyczyny objawy oraz metody Liszaj płaski to przewlekła, zapalna, lecz niezakaźna choroba skóry. Charakteryzuje się zmianami grudkowymi i świądem, które mogą obejmować także błony śluzowe, owłosioną skórę głowy, a nawet paznokcie. Liszajem płaskim nie można się zarazić, a pomimo to chorzy wciąż są stygmatyzowani. Choroby dermatologiczne . | O nas | Dane źródłowe | Regulamin | Polityka Prywatności | Nadzór merytoryczny | Reklama | Ogłoszenia | Kontakt | DOTACJE NA INNOWACJE – INWESTUJEMY W WASZĄ PRZYSZŁOŚĆ. PROJEKT WSPÓŁFINANSOWANY PRZEZ UNIĘ EUROPEJSKĄ Z EUROPEJSKIEGO FUNDUSZU ROZWOJU REGIONALNEGO Treści prezentowane na stronie mają wyłącznie charakter poglądowy i nie mogą stanowić jakichkolwiek porad medycznych. W celu diagnozy stanu zdrowia skonsultuj się z lekarzem. Portal ma charakter informacyjny i nie ma na celu promocji leków określonej w art. 57 ustawy prawa farmaceutycznego. Zdrowe zakupy Spis treści Borelioza - co to jest? Borelioza, inaczej zwana chorobą z Lyme lub krętkowicą kleszczową, to choroba zakaźna wywoływana przez bakterie - krętki z rodzaju Borrelia, przenoszone przez kleszcze. W poszczególnych częściach świata chorobę wywołują różne gatunki krętków Borrelia, dlatego objawy boreliozy obserwowane w Europie mogą się różnić od tych np. ze Stanów Zjednoczonych. Najczęściej spotykane w Polsce gatunki krętków to Borrelia afzelii i Borrelia garinii (czasem także Borrelia burgdorferi, Borrelia valaisiana, Borrelia lusitaniae, Borrelia spielmanii). Wszystkie występujące w Europie i Azji gatunki Borrelii należą do kompleksu Borrelia burgdorferi. Co ciekawe, w Afryce występuje aż 120 gatunków krętków Borrelii. Borelioza - objawy Borelioza jest chorobą wieloukładową, mogącą zająć skórę, stawy, mięsień serca, układ nerwowy, a nawet oczy. Do najczęstszych objawów krętkowicy u dorosłych należą: objawy grypopodobne takie jak bóle mięśni i stawów, gorączka, ból głowy; nasilone pocenie się; nadwrażliwość na światło i dźwięki; szytywność karku; zmęczenie; mrowienie, drętwienie lub swędzenie skóry; rumień wędrujący (wysypka). U dzieci objawy mogą być mniej specyficzne. Należą do nich: apatia, bóle głowy, bóle mięśni i stawów, drażliwość, szybkie męczenie się, problemy z nauką, niechęć do zabaw, porażenie nerwu twarzowego połączone z bólem głowy i gorączką (może to oznaczać wczesne stadium neuroboreliozy). Wielu chorych na boreliozę nie zauważyło ukąszenia kleszcza. Poniżej podajemy listę możliwych objawów choroby. Należy pamiętać, że u danego pacjenta wystąpi tylko od jednego do kilku z nich, a każdy z tych symptomów może mieć inne przyczyny niż borelioza: ataki epilepsji, ataki paniki, bezsenność, biegunka, blok serca, ból barku, ból brzucha, bóle mięśni, bóle pleców, bóle strzelające, ból gardła, ból głowy, ból karku, ból kości, ból stopy, ból twarzy, ból w klatce piersiowej, ból zębów, ból żuchwy (dysfunkcja stawów skroniowo-żuchwowych), bradykardia (zbyt wolna czynność serca), brak tchu, chrypka, demencja, depresja, dezorientacja, dreszcze, drżenie mięśni, dysleksja, gorączka, halucynacje, kaszel (suchy), krótki oddech, lęki, łysienie, mdłości, mimowolne ruchy kończyn lub tułowia, mrowienie kończyn, nadwrażliwość na dźwięki, nadwrażliwość na światło, neuropatia wzrokowa, nocne zaostrzanie się objawów, obfite pocenie się, objawy grypopodobne, odrętwienie, okresowe narastanie i wyciszanie się objawów, omdlenia, opuchlizna stawów, palpitacja serca, paraliż, parestezje (czucie opaczne), poranna sztywność, porażenie nerwu twarzowego, powiększone węzły chłonne, problemy psychiatryczne, - problemy z koncentracją, - problemy z pamięcią, - problemy z pęcherzem, roblemy ze stawami (w tym ból stawu kolanowego, zespół cieśni nadgarstka), - problemy z równowagą, problemy z sercem (nieprawidłowy elektrokardiogram), - problemy z wątrobą (podwyższony poziom enzymów wątrobowych), przewlekłe zanikowe zapalenie skóry, - przybieranie na wadze, - psychoza, - rumień wędrujący, - skurcze, swędzenie lub drętwienie skóry, - sztywność karku, - sztywność stawów, - szumy uszne, - ślepota, - światłowstręt, tachykardia (przyspieszona czynność serca), - trudności z chodzeniem, - trudności z zapamiętywaniem słów, - udar, uogólniona bolesność, - utrata pamięci, - utrata słuchu, - utrata wagi - wahania symptomów, wrażliwość na drgania, - wrażliwość skóry, - wymioty, - wypadanie włosów, - wysypka, - zaburzenia jelitowe, zaburzenia przewodnictwa nerwowego, - zaburzenia snu, - zaburzenia widzenia, - zakleszczające zapalenie ścięgna, zapalenie błony naczyniowej oka, - zapalenie mózgu/encefalopatia, - zapalenie naczyń ośrodkowego układu nerwowego, zapalenie naczyń siatkówki, - zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, - zapalenie osierdzia, - zapalenie spojówek, apalenie stawów, - zapalenie ścięgna, - zapalenie tęczówki, - zaparcia, - zawroty głowy, - zbyt długi sen, zespół niewłaściwego uwalniania wazopresyny, - zespół opadającej powieki, - zmęczenie. Bolerioza - etapy Objawy choroby zależą od jej stadium. Nieleczona borelioza przebiega w trzech etapach: faza wczesna miejscowa - od 3 do 40 dni od ukąszenia przez kleszcza; u większości chorych pojawia się rumień; mogą wystąpić objawy grypopodobne, ewentualnie (bardzo rzadko) chłoniak limfocytarny; faza wczesna rozsiana - rozpoczyna się po kilku tygodniach lub miesiącach od ukąszenia; w zależności od tego, do jakich organów dotarły krętki Borrelii, pojawiają się objawy kardiologiczne, neurologiczne lub ze strony stawów; mogą im towarzyszyć bóle i przewlekłe zmęczenie, w rzadkich przypadkach pojawiają się zaburzenia psychiczne, światłowstręt, problemy ze wzrokiem; faza późna rozsiana (przewlekła) - zaczyna się po roku lub kilku latach od ukąszenia; objawy boreliozy po latach to powikłania neurologiczne, kardiologiczne lub przewlekłe problemy ze stawami; często występuje ogólna męczliwość i osłabienie organizmu; może pojawić się zanikowe zapalenie skóry. Borelioza - rumień Najbardziej charakterystycznym - choć nie zawsze występującym - objawem boreliozy jest rumień wędrujący. Jest na tyle typowy dla choroby z Lyme, że w przypadku jego zaobserwowania lekarz może zdiagnozować boreliozę bez dalszych badań i bez wystąpienia innych objawów, zwłaszcza jeśli pacjent potwierdza, że został ugryziony przez kleszcza lub przynajmniej przebywał na terenie endemicznym kleszcza (w Polsce najwięcej zachorowań na boreliozę pojawia się w województwach podlaskim i warmińsko-mazurskim, a za większość z nich na tych terenach odpowiada krętek Borrelia garinii). Rumień wędrujący jest zmianą skórną w formie okrągłej wysypki o czerwonym kolorze. W odróżnieniu od zmian alergicznych nie zanika po kilku dniach. Może się z czasem powiększać, a na jego brzegu pojawia się charakterystyczna obwódka. Często zlokalizowany jest w miejscu ukąszenia, ale może pojawić się zupełnie gdzie indziej. Rumień pojawia się około tygodnia po ukąszeniu (czasem później) i utrzymuje się do czterech tygodni. Do cech rumienia wędrującego mogą należeć: uczucie ciepła w miejscu zaczerwienienia, swędzenie i pieczenie w miejscu ukąszenia, wykwity skórne wypełnione płynem surowiczym, różowa lub fioletowa obwódka wokół rumienia, jednoczesne zmęczenie, bóle głowy, mięśni i stawów, gorączka lub stan podgorączkowy, powiększone węzły chłonne. Borelioza - badania i leczenie Jeśli wystąpił rumień, diagnostyka jest prosta i można przystąpić do leczenia, które na tym etapie zwykle przynosi świetne rezultaty. Jeśli rumień nie występuje, a lekarz na podstawie objawów podejrzewa boreliozę, zleca testy serologiczne - najpierw test ELISA, a jeśli jego wynik będzie dodatni, test metodą Western Blot. Boreliozę diagnozuje się, jeśli występują objawy choroby i oba testy są dodatnie. Sam dodatni wynik testów nie jest wystarczający do podjęcia terapii, ponieważ mogą one świadczyć o przejściu choroby w przeszłości, a nie o aktywnym zakażeniu (nie ma badań, które pozwoliłyby odróżnić te dwa stany). Niektóre laboratoria oferują badanie kleszcza w kierunku DNA krętków (badanie PCR). Specjaliści jednak ostrzegają, że jest to metoda bez walidacji, czy o niepotwierdzonej wiarygodności. Co więcej badanie to nie pozwala na odróżnienie DNA żywego krętka, zdolnego do zakażenia, od DNA martwych resztek bakterii - podejmowanie decyzji o leczeniu na podstawie takiego badania byłoby więc mocno ryzykowne. Do innych badań nie zalecanych przez specjalistów przy podejrzeniu boreliozy należą: test transformacji limfocytów (LTT), ocena liczebności subpopulacji limfocytów CD57, poszukiwanie krętków w kleszczach, poszukiwanie postaci "cyst", poszukiwanie form L w tkankach, testy VCS, biorezonans i kanały energetyczne. Leczenie boreliozy polega na antybiotykoterapii. Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych oraz rekomendacjami NICE z 2018 r. antybiotyk należy stosować przez co najmniej 3 tygodnie, w dość wysokich dawkach (np. 3 x 1 g amoksycyliny dziennie u dorosłych). Borelioza - jaki antybiotyk? Antybiotyki stosowane w leczeniu boreliozy to amoksycylina, cefuroksym i doksycyklina (tej ostatniej nie stosuje się u dzieci do 8. roku życia, kobiet w ciąży i matek karmiących). Leki te są bardzo skuteczne, nie zaobserwowano antybiotykoodporności krętków. Co ciekawe, choroba nie zauważona i nie leczona bardzo często jest samoistnie zwalczana przez zdrowy organizm. Szacuje się, że ok. 10-12% polskiej populacji ma przeciwciała świadczące o przejściu boreliozy (wśród mieszkańców Białowieskiego Parku Narodowego odsetek ten wynosi aż 50%). Są to osoby zdrowe, nie wymagające leczenia. Borelioza - powikłania choroby Jeśli boreliozy nie zdiagnozowano i nie wyleczono w pierwszym stadium, może dojść do jej powikłań. Należą do nich: przewlekłe zanikowe zapalenie skóry - fiołkowe przebarwienie i obrzęk skóry, a następnie jej ścieńczenie i zanik (zwykle w miejscu, w którym doszło do ukąszenia); wywołują je najczęściej krętki Borrelia afzelii; pojawia się od roku do kilku lat od ukąszenia kleszcza; nie występuje u dzieci; neuroborelioza - wywoływana najczęściej przez Borrelia garinii; przebiega etapami: - I stadium - rozpoczyna się już 2-3 tygodnie od ukąszenia; objawy: fibromialgia, drżenia mięśni, łagodna depresja; - II stadium - od 4-6 tygodni do kilku miesięcy po ukąszeniu; możliwe objawy: przeczulice, parestezje, bóle korzeniowe, niedowład wiotki lub nawet porażenie mięśni, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (ból głowy, sztywność karku, gorączka, światłowstręt, nudności, wymioty), zapalenie mózgu, drgawki, porażenie nerwów czaszkowych, problemy z koncentracją i pamięcią, zmęczenie, zaburzenia snu, zaburzenia intelektu, zaburzenia afektywne i zaburzenia osobowości (apatia, zaawansowana depresja, tendencje samobójcze, stałe rozdrażnienie, wybuchy agresji, obsesje i natręctwa myślowe); - III stadium - po miesiącach lub latach od ukąszenia; objawy: zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego z niedowładem kurczowym, problemami z chodzeniem i zaburzeniem funkcji zwieraczy; rzadko także psychozy organiczne, anoreksja, zaburzenia widzenia, zaburzenia świadomości i drgawki; - Post Lyme syndrome - zespół objawów utrzymujących się mimo przejścia leczenia boreliozy; do objawów zespołu należą: długotrwałe bóle mięśni i stawów, uczucie zmęczenia, zaburzenia pamięci, problemy z koncentracją; zespół rozpoznaje się, jeśli symptomy nie ustępują pół roku po zakończeniu antybiotykoterapii; choroby mięśnia sercowego - mogą wystąpić między 3-28 tygodniem od ukąszenia; w Europie występują rzadko, w 4% przypadków (w Stanach Zjednoczonych w 10% przypadków); mogą mieć różny stopień nasilenia, od przemijających i o małym nasileniu aż do bardzo ciężkich (włącznie ze zgonem pacjenta); objawy: blok przedsionkowo-komorowy, blok odnogi pęczka Hisa, zaburzenia przewodnictwa wewnątrzkomorowego, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia, zapalenie wsierdza, zapalenie serca (pancarditis), kardiomiopatia rozstrzeniowa; zapalenie stawów - może pojawić się w każdym stadium choroby; u 10% pacjentów przechodzi w postać przewlekłą; najczęściej proces zapalny występuje w jednym z dużych stawów (kolano, biodro, łokieć lub bark), rzadziej - w mniejszych stawach; objawy: obrzęk, zwiększona ciepłota, ograniczona ruchomość stawu; powikłania okulistyczne - zdarzają się rzadko; borelioza może powodować zapalenie każdej ze struktur gałki ocznej (np. siatkówki, naczyniówki, spojówek), ale także nerwu wzrokowego czy nerwów odpowiadających za poruszanie gałką oczną. Powikłania boreliozy leczy się przede wszystkim przy pomocy antobiotyków. Niestety, jeśli doszło do uszkodzenia tkanek, niektóre objawy mogą się już nie cofnąć. Nie ma szczepionki na boreliozę. Profilaktyka choroby polega na zabezpieczaniu się przed ukąszeniem kleszcza i - jeśli dojdzie do ukąszenia- jak najszybszego usunięcia go. Do zakażenia krętkami nie dochodzi bowiem natychmiast w chwili ukąszenia. Proces przedostawania się bakterii do ludzkiego organizmu wymaga co najmniej kilkunastu godzin. Dlatego jeśli usuniemy kleszcza w ciągu 24 godzin od ukąszenia, ryzyko zachorowania na boreliozę będzie nikłe. Po usunięciu należy obserwować ugryzione miejsce (a najlepiej całą skórę) przez 30 dni i sprawdzać, czy nie pojawił się rumień wędrujący. Bibliografia duze, Krzyczmanik D. i in., Medycyna Pracy 2012;63(4):483-492 Spis treści Borelioza - co to jest? Borelioza - objawy Etapy boreliozy Borelioza - rumień Borelioza - badania i leczenie Borelioza - powikłania choroby Lekarz rezydent w trakcie specjalizacji z gastroenterologii Opublikowano: 2018-11-28 Użytkownik: Rok temu w trakcie leczenia anemi wykryto u mnie tę chorobę. Dokładny opis. Przełyk,linia Z bez zmian,wpust bez całego żołądka o cechach zaniku bł. śluzowej -wyc. z trzonu i części przedodźwiernikowej. Oźwiernik,opuszka i część pozaopuszkowa bez zmian,Ściany żołądkowa wodojasna. Test ureazowy 1) Gastritis chronica (+) et activa(+)2) Gastritis chronica(++) atrophica(+) cum metaplasia intestinalis leki Pantoprazol,Metronidazol, krwiWitamina B 12 236Kwas foliowy 4,19Ferrytyna 44,9Leukocyty 5,77Erytrocyty 4,29Hemoglobina 13,6Hematokryt 41,00MCV 96,0MCH 31,6MCHC 33,0RDW 15,7Płytki krwi 243PCT 0,19PDW 12,8MPV 7,7Rozmaz automatycznyNEU % 56,1NEU 3,24LYMPH % 32,8LYMPH 1,89MON% 8MON 0,46EOS % 2,5EOS 0,14BASO % 0,6BASO 0,030Wszędzie naczytałam się że następny krok to na pewno będzie się boję,chciałabym żyć ,czuję się lata temu miałam usunięty jeden płat tarczycy,jestem pod stałą kontrolą endokrynologa Wyniki są tarczycy bardzo dobre..Z tej strony też nie ,mam żadnych niepokojących pod kontrolą gastrologa i co roku mam robić gastroskopię .Poza tym nie biorę nic. Chwiałabym jeszcze długo proszę o interpretację i może jakieś światełko w tunelu,Pozdrawiam [..usunięte przez administratora..] Lekarz: Witam serdecznie, zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka, to stan, w którym na skutek uszkodzenia śluzówki dochodzi do zaniku komórek okładzinowych żołądka, czego konsekwencją jest zmniejszenie wydzielania kwasu solnego oraz czynnika wewnętrznego Castle'a niezbędnego do wchłaniania witaminy B12 w jelicie cienkim. Może to prowadzić do niedoboru witaminy B12 i rozwoju niedokrwistości megaloblastycznej (przebiegająca z dużą objętością krwinki czerwonej). Z zanikowym zapaleniem błony śluzowej żołądka często związana jest niedokrwistość Addisona - Biermera, choroba autoimmunologiczna, w przebiegu której organizm wytwarza przeciwciała skierowane przeciwko wspomnianym już komórkom okładzinowym, powodując zahamowanie ich pracy. Proponuję wykonać diagnostykę w tym kierunku, o ile nie została jeszcze przeprowadzona - należy oznaczyć przeciwciała przeciwko komórkom okładzinowym oraz czynnikowi wewnętrznemu Castle'a z krwi. Inną przyczyną zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka jest zakażenie Helicobacter pylori. Zakażenie tą bakterią w Pani przypadku potwierdza dodatni wynik testu ureazowego, który obliguje do zastosowania leczenia eradykacyjnego (ma na celu pozbycie się bakterii). Z podanych przez Panią informacji wynika, że takie leczenie Pani otrzymała (metronidazol, amoksycylina, pantoprazol) i bardzo dobrze. Warto jednak sprawdzić czy ta terapia była skuteczna, w tym celu należy np. oznaczyć antygen Helicobacter pylori w stolcu, po upływie 6-8 tygodni od zakończonego leczenia i po odstawieniu inhibitora pompy protonowej (pantoprazol) na co najmniej 14 dni przed wykonaniem testu. Jest to ważne, ponieważ udokumentowano, że następstwem skutecznej eradykacji może być ustąpienie zmian zanikowych, co więcej, istnieją również dane, które świadczą o zmniejszaniu się metaplazji jelitowej. Metaplazja jelitowa, która również została u Pani stwierdzona, polega na zmianie błony śluzowej żołądka w błonę śluzową jelita i jest konsekwencją zapalenia. Gdyby okazało się, że leczenie eradykacyjne nie było skuteczne, sugeruję przeleczyć się jeszcze raz, stosując terapię poczwórną z bizmutem (jest to preferowany schemat według najnowszych wytycznych, stosuje się preparat Pylera 4x3 tabl +inhibitor pompy protonowej w dawce standardowej 2x1 przez 10-14 dni). Z uwagi na możliwe zaburzenia wchłaniania witaminy B12 w przebiegu zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka i niedokrwistości Addisona-Biermera, konieczna jest suplementacja tej witaminy, ponieważ jej niedobór może być przyczyną poważnych powikłań neurologicznych. Proszę również unikać leków, które mogą uszkadzać śluzówkę żołądka, chodzi tu głównie o leki przeciwbólowe z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (np. ibuprofen, ketoprofen, diklofenac, aspiryna) - gdyby zaistniała konieczność ich stosowania, należy je przyjmować w połączeniu z inhibitorem pompy protonowej w dawce standardowej lub zamienić na preparat mniej szkodliwy dla żołądka np. celekoksyb również w obstawie inhibitora pompy protonowej. Zaleca się także zaprzestanie palenia papierosów oraz stosowanie zbilansowanej diety i przestrzeganie zasad zdrowego żywienia ( spożywanie 4-5 posiłków dziennie w odstępach 3-3,5 godziny, unikanie ciężkich, tłustych, smażonych posiłków, mocnej kawy, alkoholu).Jeśli chodzi o związek zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka z rakiem tego narządu, to rzeczywiście stan ten zwiększa ryzyko rozwoju tej choroby, ale nie oznacza to, że u każdego chorego musi do tego dojść. Niezwykle istotne znaczenie ma nadzór endoskopowy i jest on konieczny, dlatego też proszę pozostawać pod opieką gastrologa i wykonywać badania endoskopowe (gastroskopia) z pobraniem wycinków do badania histopatologicznego zgodnie z jego zaleceniem. Pozdrawiam! Zadaj pytanie lekarzowi Charakterystyka przewlekłego atopowego zapalenia skóry różni się ze względu na karnację pacjenta. Częściej chorują osoby z jasną karnacją, natomiast osoby z ciemną karnacją zapadają na tę chorobę w młodszym wieku. Czym jest chroniczne atopowe zapalenie skóry? Atopowe zapalenie skóry oznacza nadmierną i nieprzewidywalną reakcję na alergeny, np. pyłki roślin czy sierść zwierząt. Zapalenie tego typu objawia się zaczerwienioną i suchą skórą, uporczywym swędzeniem i skłonnością do powtarzających się zakażeń bakteryjnych. Zmiany najczęściej występują na zgięciu łokci i kolan oraz na twarzy i szyi. Czytaj więcej: Atopowe zapalenie skóry - objawyAtopowe zapalenie skóry a karnacja Przewlekłe atopowe zapalenie skóry najczęściej występuje u starszych mężczyzn z jasną karnacją. Badacze postanowili przyjrzeć się bliżej, jak wygląda demografia chorych z karnacją ciemną. Kierownikiem badania był dr Lesley E. Rhodes z University of Manchester – jego zespół porównał wyniki 41 pacjentów jasnoskórych i 29 ciemnoskórych. Wyższy odsetek pacjentów z pozytywnym wynikiem testu naskórkowego połączonego z ekspozycją na światło występował wśród osób o jasnej karnacji (28 proc. vs 12 proc.). Natomiast pacjenci ciemnoskórzy zapadali na atopowe zapalenie skóry wcześniej (średnio w wieku 40,7 lat, jasnoskórzy w wieku średnio 58,1 lat). Tak samo wcześniej pojawiała się u nich nadwrażliwość na światło (średnio w wieku 35,5 lat, jasnoskórzy – średnio 47,5 lat). Różnice w zachorowalności wg płci nie były istotne statystycznie. Naukowcy zwracają uwagę, że nadwrażliwość na światło u młodych kobiet o ciemnej karnacji może być wskazówką dla lekarzy, że cierpią one na wyjątkowo ciężki przypadek atopowego zapalenia skóry. Wnioski z badania mogą więc usprawnić proces leczenia i profilaktyki atopowego zapalenia skóry. Czytaj więcej: Co to jest atopia? Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Epidemiologia Przyczyny Patogeneza Objawy Co trzeba zbadać? Jak zbadać? Diagnostyka różnicowa Leczenie Z kim się skontaktować? Zanik skóry występuje z powodu zaburzenia struktury i funkcji skóry łącznej i jest klinicznie scharakteryzowany przez ścieńczenie naskórka i skóry właściwej. Skóra staje się sucha, przezroczysta, pomarszczona, delikatnie zagięta, często obserwuje się wypadanie włosów i teleangiektazję. Pathohistological zmiany atrofii skóry pojawiają ścieńczenie naskórka i skóry właściwej, zmniejszenie składników tkanki łącznej (głównie) włókien elastyny w skórze brodawkowatego i siatkowej, dystroficznych zmian w mieszkach włosowych, potu i gruczołów łojowych. Równocześnie ze ścieńczeniem skóry można zauważyć ogniska z powodu proliferacji tkanki łącznej (idiopatyczny postępujący zanik skóry). Procesy zanikowe w skórze może być związane ze zmniejszeniem metabolizm starzenia się (otępienie starcze), zanik procesów patologicznych w wyniku wyniszczenia, awitaminozy, zaburzeń hormonalnych, zaburzenia krążenia, neurotroficznego i zmian zapalnych. Zanikowi skóry towarzyszy naruszenie jej struktury i stanu funkcjonalnego, co objawia się zmniejszeniem liczby i objętości niektórych struktur oraz osłabieniem lub zakończeniem ich funkcji. Proces ten może obejmować izolowany naskórek, skórę właściwą lub tkankę podskórną lub wszystkie struktury w tym samym czasie (panatrophy skóry). [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7], [8], [9], [10], [11], [12] Epidemiologia Zanik skóry starczej rozwija się głównie po 50 latach, kompletny obraz kliniczny powstaje w wieku 70 lat. Skóra traci swoją elastyczność, staje się ospały, pomarszczone, zwłaszcza wokół oczu i ust, na policzkach, w regionie szczotek, na szyi, może być łatwo montowane w powoli fałdy są prostowane. Naturalny koloryt skóry jest tracony, staje się blady z żółtawym lub lekko brązowawym odcieniem. Częste dyschromia i teleangiektazje, osuszono melkootrubevidnym obierania, zwiększona wrażliwość na zimno, płukania i urządzeniami do suszenia. Gojenie się ran, łatwo pojawiające się nawet przy małych obrażeniach, jest powolne. Większość nasilenie zanikowego zjawiska objawia się w otwartych częściach ciała, zarówno ze względu na cechy anatomiczne tych obszarów, a także ekspozycji środowiska, głównie skumulowany efekt światła słonecznego. U osób w podeszłym wieku starczym i zwiększoną skłonność do nowotworów, i różnych chorób skóry (wypryskowe reakcji starcze naczyniaki gruczoły gruczolaka starcze, rogowacenie i brodawki łojotokowe, rak podstawnokomórkowy, lentigines Dyubreyya starczych plamica NP.). Szczególna postać zmian skórnych starczych jest koloid millum charakteryzuje wielu wosków prześwitujących elementów żeliwa na twarzy, szyi, rąk. [13], [14], [15], [16], [17], [18], [19], [20], [21] Przyczyny zanik skóry Głównymi przyczynami atrofii skóry są: Uogólnione ścieńczenie skóry: starzenie; choroby reumatyczne; glukokortykoidy (endo- lub egzogenne). Poikilodermia. Atroficzne blizny (rozstępy). Anetoderma: pierwotna; wtórne (po chorobach zapalnych). Przewlekłe atroficzne zapalenie akrodermii Zanik pęcherzykowy. Zanik czerwonki. Atrophometria Pazini-Pearin. Zanik zanikowy. Panathrophy: ogniskowa; hemiatrophy twarzy. Wiadomo, że zanikowe zmiany skórne są jednym z objawów działań niepożądanych terapii kortykosteroidowej (ogólnej lub lokalnej). Miejscowy zanik skóry z kortykosteroidów maści (kremy) rozwinął się głównie u dzieci i młodych kobiet, co do zasady, irracjonalnej, bezkontrolyyum ich fluorowane (ftorokort, Sinalar) lub bardzo silnych maści Akcja, powołanego pod opatrunkiem okluzyjnym. Mechanizm działania atrofii pod wpływem leków kortykosteroidowych tłumaczy się zmniejszeniem (lub supresją) aktywności enzymów. Udział w biosyntezie kolagenu, tłumienie działania cyklicznych nukleotydów w produkcji kolagenazy, syntetyczne działanie fibroblastów, a także ich wpływ na włókniste, naczyniowe struktury i podstawową substancję tkanki łącznej. [22], [23], [24], [25], [26], [27] Patogeneza Oznaczono naskórka rozrzedzający ze względu na zmniejszenie liczby wierszy Malpighian warstwę i rozmiar każdej komórki oddzielnie naskórka wyrostki gładkość pogrubienie warstwy i niedostateczną ekspresją warstwy ziarnistej, jak również zwiększenie zawartości melaniny w komórkach w warstwie podstawowej. Rozcieńczanie i skóry towarzyszą niszczące zmiany przerostowe struktur włóknistych, zmniejszenie liczby elementów komórkowych, w tym tkanki, bazofile i pogrubienia ścian naczyń i mieszków włosowych, zanik i gruczoły potowe. Włókna kolagenowe znajdują się równolegle do naskórka, ulegając częściowemu homogenizacji. Włókna z tworzywa sztucznego zagęszczają się, ściśle przylegając do siebie, zwłaszcza w obszarach podnapięciowych. Często są one pofragmentowane, wyglądają jak grudki lub spirale, w miejscach są zlokalizowane jak w filcu (starcza elastoza). Mikroskopia elektronowa w starczej skóry znaleziono dowodów na upośledzenie procesów biosyntezy w komórkach naskórka, znaczny spadek organelli, oświecenie mitochondria metrycznych, zmniejszając liczbę cristae i ich fragmentacja, odzwierciedlając spadek metabolizmu energetycznego w nich. W cytoplazmie podstawowych nabłonków stwierdza się nagromadzenie kropli tłuszczu i granulek lipofuscyny, a także pojawienie się struktur mielinowych. W epitachocytach górnych części warstwy kolczastej, lamellarne granulki są modyfikowane, istnieją oznaki wysokiej zawartości substancji amorficznej w nich, prekursora keratyny. Wraz z wiekiem zwiększają się zmiany w nabłonkach, oprócz zmian zanikowych, niszczących, często prowadzących do śmierci niektórych z nich. Włókna kolagenowe są znaczne zmiany zwyrodnieniowe, zwiększenie liczby mikrowłókienek, w cytochemicznych badania pokazują zmiany jakościowe glikozaminoglikanów (pojawiają masę amorficznego). W elastycznych włóknach odnotowuje się lizę, wakuolizację ich osnowy i spadek liczby młodych form sprężystych. Naczynia charakteryzują się pogrubieniem i rozluźnieniem podstawowych błon, czasami - ich wielowarstwowość. W koloidalnej mullum wykrywa się bazofiliową degenerację kolagenu w górnej skórze właściwej, odkładanie się koloidu, którego natura jest niejasna. Uważa się, że jego powstawanie jest konsekwencją degeneracyjnych zmian w tkance łącznej i osadzaniu się wokół uszkodzonych włókien materiału pochodzenia naczyniowego. Istnieje opinia, że koloid jest syntetyzowany głównie przez fibroblasty, aktywowane przez wpływ światła słonecznego. Histogeneza zaniku skóry Zanikowe i dystroficzne zmiany w skórze podczas starzenia się powstają w wyniku genetycznie zdeterminowanych zmian w komórkach spowodowanych obniżeniem metabolizmu, osłabieniem układu odpornościowego, upośledzeniem mikrokrążenia i regulacją neurohormonalną. Przyjmuje się, że 7 genów na 70, wpływających na proces starzenia, jest szczególnie ważnych. W mechanizmach starzenia na poziomie komórkowym uszkodzenie membrany ma kluczowe znaczenie. Spośród efektów egzogenicznych największe znaczenie mają czynniki klimatyczne, przede wszystkim intensywne nasłonecznienie. Starzenie się naskórka jest uważany za głównego procesu wtórnego ze względu na naruszenie troficznych. Wraz ze starzeniem się zredukowaną funkcji skóry, osłabienie odpowiedzi odpornościowej zmienia swoje właściwości antygenowe, które często prowadzi do rozwoju) choroby autoimmunologiczne w podeszłym wieku, zmniejszonej aktywności mitotyczny zmianach naskórka obserwowane są w nerwowych i naczyń aparatów skóry zmniejsza unaczynienie niezgodny transcapillary wymiany, rozwinąć znaczące zmiany morfologiczne w strukturze włókien skóry właściwej, w podstawowej substancji skóry i przydatków. [28], [29], [30], [31], [32], [33] Objawy zanik skóry Skóra w centrum atrofii wygląda na starą, melkoskladchatoy, podobnie jak bibułka, łatwo ulegając traumie. Dzięki półprzezroczystym naczyniom i rozszerzeniu naczyń włosowatych, które obserwuje się przy bardziej wyraźnym przerzedzaniu się skóry i głębszym procesie, skóra nabiera śnieżnego odcienia. Niebieskawe zabarwienie ognisk atrofii może być spowodowane działaniem przeciwzapalnym fluoru. W ogniskach atrofii, szczególnie u osób starszych, można zaobserwować plamicę, krwotoki, gwiaździste pseudobroki. Powierzchowna atrofia może być odwracalna, jeśli stosowanie maści zostanie zatrzymane na czas. Atrofie skóry mogą wchłonąć naskórek lub skórę właściwą, być ograniczone, rozproszone lub w postaci pasm. Głęboka atrofia skóry i tkanki podskórnej (panatrophy) występuje zwykle po wstrzyknięciu kortykosteroidów wewnątrzgałkowych. Co trzeba zbadać? Jak zbadać? Diagnostyka różnicowa Diagnozę różnicową przeprowadza się z innymi atrofiami, twardziną, zapaleniem panniculitis. [34], [35], [36], [37], [38], [39], [40] Z kim się skontaktować? Leczenie zanik skóry Po pierwsze, konieczne jest zaprzestanie stosowania maści i kremów kortykosteroidowych. Zwykle nie jest wymagane leczenie. W celu zapobiegania atrofii zaleca się stosowanie maści kortykosteroidowych wieczorem, gdy aktywność proliferacyjna komórek skóry jest minimalna. Przepisuj witaminy i produkty poprawiające trądzik skóry. Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.

przewlekłe zanikowe zapalenie skóry